Dowiedz się więcej o pielęgnacji siatkówki oka
Na czym polega pielęgnacja siatkówki oka? Warunki, opcje leczenia i wiele więcej!
W skrócie:
Co warto wiedzieć i zapamiętać:
- Cukrzycowa choroba oczu obejmuje grupę chorób oczu, które dotykają osoby z cukrzycą. Stany te obejmują retinopatię cukrzycową, cukrzycowy obrzęk plamki (DME), zaćmę i jaskrę.
- Wszystkie formy cukrzycowej choroby oczu mogą potencjalnie spowodować poważną utratę wzroku i ślepotę.
- Zwyrodnienie plamki żółtej jest główną przyczyną ślepoty u osób powyżej 60 roku życia.
- Istnieją dwie formy zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem – suche i mokre.
- AMD nie powoduje bólu, ale wczesnym objawem mokrej postaci AMD jest to, że linie proste wydają się faliste. Najczęstszym objawem suchego AMD jest lekko niewyraźne widzenie.
- Objawy odwarstwienia siatkówki obejmują nagłe zwiększenie liczby plamek unoszących się w polu widzenia (męty), błyski światła w jednym lub obu oczach, „zasłonę” lub cień w polu widzenia.
- Odwarstwienie siatkówki może przytrafić się każdemu. Jeśli masz uraz oka lub uraz (np. coś uderzającego w oko), ważne jest, aby udać się do okulisty, aby sprawdzić, czy nie występują wczesne oznaki odwarstwienia siatkówki
O cukrzycowej chorobie oczu
Co to jest cukrzycowa choroba oczu?
Cukrzycowa choroba oczu to grupa chorób oczu, które mogą wpływać na osoby z cukrzycą.
Retinopatia cukrzycowa jest najczęstszą cukrzycową chorobą oczu. Retinopatia cukrzycowa wpływa na naczynia krwionośne w światłoczułej tkance zwanej siatkówką, która wyściela tylną część oka. Jest to najczęstsza przyczyna utraty wzroku wśród osób z cukrzycą oraz główna przyczyna upośledzenia wzroku i ślepoty wśród osób dorosłych w wieku produkcyjnym.
Cukrzycowy obrzęk plamki (DME). Konsekwencją retinopatii cukrzycowej, DME jest gromadzenie się płynu (obrzęk) w obszarze siatkówki zwanym plamką żółtą. Plamka żółta jest ważna dla ostrego widzenia na wprost, używanego do czytania, rozpoznawania twarzy i prowadzenia pojazdów. DME jest najczęstszą przyczyną utraty wzroku wśród osób z retinopatią cukrzycową. Około połowa wszystkich osób z retinopatią cukrzycową rozwinie DME. Chociaż jest to bardziej prawdopodobne, gdy retinopatia cukrzycowa się pogarsza, DME może wystąpić na każdym etapie choroby.
Cukrzycowa choroba oczu może również obejmować zaćmę i jaskrę. Dorośli z cukrzycą są 2-5 razy bardziej narażeni na rozwój zaćmy niż osoby bez cukrzycy. Zaćma rozwija się również w młodszym wieku u osób z cukrzycą. W przypadku jaskry cukrzyca prawie podwaja ryzyko jaskry u dorosłych.
Wszystkie formy cukrzycowej choroby oczu mogą potencjalnie spowodować poważną utratę wzroku i ślepotę. Dlatego wczesna diagnoza i leczenie są zawsze najlepszymi opcjami dla pacjentów z cukrzycą. W rzeczywistości, ponieważ cukrzycowa choroba oczu często pozostaje niezauważona, dopóki nie nastąpi utrata wzroku, osoby z cukrzycą powinny poddawać się diabetologicznemu badaniu okulistycznemu co najmniej raz w roku.
Zasadniczo istnieją dwa etapy retinopatii cukrzycowej. Nieproliferacyjne i proliferacyjne. Nieproliferacyjna retinopatia cukrzycowa, najczęstszy typ retinopatii cukrzycowej, występuje, gdy naczynia krwionośne w siatkówce osoby osłabiają się, a z ich ścian wystają małe wybrzuszenia. Proliferacyjna retinopatia cukrzycowa jest najcięższą postacią retinopatii cukrzycowej i występuje wraz ze wzrostem nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Może to prowadzić do krwawienia lub powstania blizny, co może spowodować odwarstwienie siatkówki i trwałą utratę wzroku.
Retinopatia cukrzycowa może rozwinąć się u każdego, kto ma cukrzycę typu 1 lub typu 2. Im dłużej dana osoba choruje na cukrzycę i im mniej kontrolowany jest poziom cukru we krwi, tym bardziej prawdopodobne jest, że osoba ta rozwinie tę chorobę. Od 40 do 45 procent Amerykanów, u których zdiagnozowano cukrzycę, ma jakiś etap retinopatii cukrzycowej, chociaż tylko około połowa jest tego świadoma. U kobiet, u których rozwinęła się cukrzyca lub u których wystąpiła cukrzyca w czasie ciąży, retinopatia cukrzycowa może szybko wystąpić lub nasilić się. Chociaż może nie dawać żadnych objawów lub powodować łagodne problemy ze wzrokiem, nie można zapominać, że retinopatia cukrzycowa może nadal prowadzić do ślepoty i musi być leczona.
Przewlekle wysoki poziom cukru we krwi spowodowany cukrzycą jest związany z uszkodzeniem drobnych naczyń krwionośnych w siatkówce, co prowadzi do retinopatii cukrzycowej. Siatkówka wykrywa światło i przetwarza je na sygnały wysyłane przez nerw wzrokowy do mózgu. Retinopatia cukrzycowa może powodować wyciek płynu z naczyń krwionośnych w siatkówce lub krwotok (krwawienie), zniekształcając widzenie. W najbardziej zaawansowanym stadium nowe nieprawidłowe naczynia krwionośne namnażają się (zwiększają się ich liczby) na powierzchni siatkówki, co może prowadzić do bliznowacenia i utraty komórek w siatkówce.
Retinopatia cukrzycowa może przebiegać przez cztery etapy:
- Łagodna retinopatia nieproliferacyjna. Na tym najwcześniejszym etapie choroby pojawiają się małe obszary przypominające balony obrzęku w drobnych naczyniach krwionośnych siatkówki, zwane mikrotętniakami. Te mikrotętniaki mogą powodować wyciek płynu do siatkówki.
- Umiarkowana retinopatia nieproliferacyjna. W miarę postępu choroby naczynia krwionośne odżywiające siatkówkę mogą puchnąć i zniekształcać się. Mogą również utracić zdolność do transportu krwi. Oba stany powodują charakterystyczne zmiany w wyglądzie siatkówki i mogą przyczyniać się do DME.
- Ciężka retinopatia nieproliferacyjna. Znacznie więcej naczyń krwionośnych jest zablokowanych, pozbawiając dopływ krwi do obszarów siatkówki. Obszary te wydzielają czynniki wzrostu, które sygnalizują siatkówce wzrost nowych naczyń krwionośnych.
Proliferacyjna retinopatia cukrzycowa (PDR). Na tym zaawansowanym etapie czynniki wzrostu wydzielane przez siatkówkę powodują proliferację nowych naczyń krwionośnych, które rosną wzdłuż wewnętrznej powierzchni siatkówki i do ciała szklistego, płynu wypełniającego oko. Nowe naczynia krwionośne są kruche, co zwiększa prawdopodobieństwo przeciekania i krwawienia. Towarzysząca tkanka bliznowata może kurczyć się i powodować odwarstwienie siatkówki – odrywanie siatkówki od leżącej pod nią tkanki, jak tapeta odrywająca się od ściany. Odwarstwienie siatkówki może prowadzić do trwałej utraty wzroku.
Wczesne stadia retinopatii cukrzycowej zwykle nie dają żadnych objawów. Choroba często postępuje niezauważalnie, dopóki nie wpłynie na wzrok. Krwawienie z nieprawidłowych naczyń krwionośnych siatkówki może powodować pojawienie się „pływających” plam. Te plamy czasami znikają same. Ale bez szybkiego leczenia krwawienie często powraca, zwiększając ryzyko trwałej utraty wzroku. Jeśli wystąpi DME, może to spowodować niewyraźne widzenie.
Retinopatię cukrzycową i DME wykrywa się podczas kompleksowego badania rozszerzonego oka, które obejmuje:
- Badanie ostrości wzroku. Ten test wykresu oka mierzy zdolność danej osoby do widzenia na różne odległości.
- Tonometria. Ten test mierzy ciśnienie wewnątrz oka.
- Rozszerzenie źrenicy. Krople umieszczone na powierzchni oka rozszerzają (rozszerzają) źrenicę, umożliwiając lekarzowi zbadanie siatkówki i nerwu wzrokowego.
- Optyczna koherentna tomografia (OCT). Ta technika jest podobna do ultradźwięków, ale wykorzystuje fale świetlne zamiast fal dźwiękowych do rejestrowania obrazów tkanek wewnątrz ciała. OCT zapewnia szczegółowe obrazy tkanek, które mogą być penetrowane przez światło, takich jak oko.
Kompleksowe badanie rozszerzonych oczu pozwala lekarzowi sprawdzić siatkówkę pod kątem:
- Zmiany w naczyniach krwionośnych
- Przeciekające naczynia krwionośne lub znaki ostrzegawcze nieszczelnych naczyń krwionośnych, takie jak złogi tłuszczu
- Obrzęk plamki żółtej (DME)
- Zmiany w soczewce
- Uszkodzenie tkanki nerwowej
Jeśli podejrzewa się DME lub ciężką retinopatię cukrzycową, można zastosować angiogram fluoresceinowy w celu wyszukania uszkodzonych lub nieszczelnych naczyń krwionośnych. W tym teście barwnik fluorescencyjny jest wstrzykiwany do krwioobiegu, często do żyły ramienia. Zdjęcia naczyń krwionośnych siatkówki są wykonywane, gdy barwnik dociera do oka.
Wzrok utracony w wyniku retinopatii cukrzycowej jest czasem nieodwracalny; jednak wczesne wykrycie i leczenie może zmniejszyć ryzyko ślepoty o 95 procent. Ponieważ retinopatia cukrzycowa często nie ma wczesnych objawów, osoby chore na cukrzycę powinny co najmniej raz w roku przejść kompleksowe badanie rozszerzonych oczu. Osoby z retinopatią cukrzycową mogą wymagać częstszych badań wzroku. Kobiety z cukrzycą, które zajdą w ciążę, powinny jak najszybciej przejść kompleksowe badanie rozszerzonych oczu. Mogą być potrzebne dodatkowe badania w czasie ciąży.
Badania takie jak Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) wykazały, że kontrolowanie cukrzycy spowalnia początek i pogorszenie retinopatii cukrzycowej. Uczestnicy badania DCCT, którzy utrzymywali poziom glukozy we krwi tak blisko normy, jak to tylko możliwe, byli znacznie mniej narażeni na rozwój retinopatii cukrzycowej, a także chorób nerek i nerwów niż osoby bez optymalnej kontroli glukozy. Inne badania wykazały, że kontrolowanie podwyższonego ciśnienia krwi i cholesterolu może zmniejszyć ryzyko utraty wzroku u osób z cukrzycą.
Leczenie retinopatii cukrzycowej jest często opóźniane do czasu, gdy retinopatia cukrzycowa zacznie przechodzić w PDR lub gdy wystąpi DME. Kompleksowe badania rozszerzonych oczu są potrzebne częściej, ponieważ retinopatia cukrzycowa staje się bardziej dotkliwa. Osoby z ciężką nieproliferacyjną retinopatią cukrzycową mają wysokie ryzyko rozwoju PDR i mogą potrzebować kompleksowego badania rozszerzonego oka nawet co 2 do 4 miesięcy.
Opcje leczenia zależą od charakteru cukrzycowej choroby oczu, ale mogą obejmować opcje od leków po chirurgię laserową.
Jeśli występuje nieproliferacyjna retinopatia cukrzycowa, leczenie oka może nie być konieczne, jeśli poziom cukru we krwi jest dobrze utrzymany. Jeśli występuje proliferacyjna retinopatia cukrzycowa, dostępne są zabiegi laserowe, operacje lub leki do wstrzykiwań, które mogą spowolnić lub zatrzymać postęp retinopatii cukrzycowej.
Na podstawie diagnozy wzroku podczas badania, nasi diabetycy okuliści omówią z Tobą najodpowiedniejsze opcje leczenia.
Przez dziesięciolecia PDR był leczony chirurgią laserową rozproszoną, czasami nazywaną chirurgią laserową panretinalną lub fotokoagulacją panretinalną. Leczenie polega na wykonaniu od 1,000 do 2,000 drobnych oparzeń laserem w obszarach siatkówki z dala od plamki żółtej. Te oparzenia laserowe mają na celu spowodowanie kurczenia się nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Chociaż leczenie można zakończyć podczas jednej sesji, czasami wymagane są dwie lub więcej sesji. Chociaż może zachować widzenie centralne, chirurgia laserowa rozproszenia może spowodować pewną utratę bocznego (peryferyjnego), koloru i widzenia w nocy. Operacja laserem rozproszonym działa najlepiej, zanim nowe, delikatne naczynia krwionośne zaczną krwawić. Ostatnie badania wykazały, że leczenie anty-VEGF jest nie tylko skuteczne w leczeniu DME, ale jest również skuteczne w spowalnianiu postępu retinopatii cukrzycowej, w tym PDR, dlatego anty-VEGF jest coraz częściej stosowane jako leczenie pierwszego rzutu w PDR.
W niektórych przypadkach proliferacyjnej retinopatii cukrzycowej (PDR) nowe naczynia krwionośne mogą powodować ciężkie krwawienie zwane krwotokiem do ciała szklistego. To krwawienie może blokować widzenie i blokować zdolność lekarza okulisty do wykonywania zabiegów laserowych. Ponadto neowaskularyzacja może prowadzić do odwarstwienia siatkówki, narażając pacjenta na poważną utratę wzroku. W takich przypadkach specjalista od siatkówki może zalecić operację usunięcia krwi lub naprawy odwarstwienia siatkówki.
W nieproliferacyjnej retinopatii cukrzycowej (NPDR) nieszczelne naczynia krwionośne mogą powodować obrzęk plamki żółtej i utratę wzroku. Celem lasera w NPDR jest zatrzymanie wycieku i zapobieżenie dalszej utracie wzroku. W proliferacyjnej retinopatii cukrzycowej (PDR) neowaskularyzacja może powodować poważną utratę wzroku w wyniku krwawienia (krwotok do ciała szklistego) i rozwoju tkanki bliznowatej, która może ciągnąć siatkówkę i powodować odwarstwienie siatkówki. Celem lasera w PDR jest zatrzymanie wzrostu nowych naczyń krwionośnych i zapobieganie tym powikłaniom.
Jeśli liczba nowych naczyń jest duża, leczenie laserowe często może zapobiec utracie wzroku. Rodzaj leczenia laserowego, który jest wykonywany, gdy jest dużo naczyń, nazywa się fotokoagulacją panretinalną. Ten rodzaj leczenia laserowego jest zwykle wykonywany w dwóch lub więcej oddzielnych sesjach. Chodzi o to, aby użyć lasera do zniszczenia wszystkich martwych obszarów siatkówki, w których naczynia krwionośne zostały zamknięte. Kiedy te obszary są leczone laserem, siatkówka przestaje wytwarzać nowe naczynia krwionośne, a te, które już są obecne, mają tendencję do zmniejszania się lub zanikania.
Istnieją skutki uboczne fotokoagulacji panretinalnej, dlatego też nie wykonuje się tego zabiegu, gdy obecna jest niewielka liczba nowych naczyń. Należy jednak pamiętać, że gdy ilość jest wystarczająco duża, aby uzasadnić leczenie laserem, im dłużej oko pozostaje nieleczone, tym bardziej prawdopodobne jest utrata wzroku i ślepota. Im wcześniej zostaną odkryte poważne nowe naczynia krwionośne i leczenie oka, tym bardziej prawdopodobne jest, że można zapobiec ślepocie. Jeśli u pacjenta rozwinęły się którekolwiek z tych nieprawidłowych nowych naczyń, lekarz doradzi, kiedy należy wykonać fotokoagulację panretinalną.
Fotokoagulacja panretinalna nie poprawia widzenia; jest to tylko sposób na utrzymanie stabilnego widzenia, aby zapobiec dalszej utracie. Po zabiegach laserowych pacjenci mogą nadal mieć ograniczone widzenie lub mogą nadal tracić więcej wzroku. Ale jeśli laser jest wskazany, istnieje szansa, że leczenie laserowe zapobiegnie poważnej utracie wzroku.
Fotokoagulacja panretinalna jest umieszczona z boku siatkówki, a nie na środku, a widzenie boczne na pewno zostanie ograniczone. Te boczne obszary są poświęcane, aby zachować jak najwięcej centralnego widzenia i uratować samo oko. Widzenie w nocy również zostanie zmniejszone. Po zabiegu laserowym niewyraźne widzenie jest bardzo powszechne. Zwykle to rozmycie ustępuje, ale u niewielkiej liczby pacjentów niektóre rozmycie będzie trwało wiecznie.
DME można leczyć kilkoma terapiami, które można stosować samodzielnie lub w połączeniu.
Terapia iniekcyjna anty-VEGF. Leki anty-VEGF są wstrzykiwane do żelu szklistego w celu zablokowania białka zwanego czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF), które może stymulować wzrost nieprawidłowych naczyń krwionośnych i wyciek płynu. Blokowanie VEGF może odwrócić nieprawidłowy wzrost naczyń krwionośnych i zmniejszyć płyn w siatkówce. Dostępne leki anty-VEGF obejmują Avastin (bevacizumab), Lucentis (ranibizumab) i Eylea (aflibercept). Lucentis i Eylea zostały zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do leczenia DME. Avastin został zatwierdzony przez FDA do leczenia raka, ale jest powszechnie stosowany w leczeniu chorób oczu, w tym DME.
Sponsorowana przez NEI sieć badań klinicznych retinopatii cukrzycowej porównała Avastin, Lucentis i Eylea w badaniu klinicznym. Badanie wykazało, że wszystkie trzy leki są bezpieczne i skuteczne w leczeniu większości osób z DME. Pacjenci, którzy rozpoczęli badanie ze wzrokiem 20/40 lub lepszym, doświadczyli podobnej poprawy widzenia, niezależnie od tego, który z trzech leków im podano. Jednak u pacjentów, którzy rozpoczęli badanie z widzeniem 20/50 lub gorszym, po zastosowaniu leku Eylea nastąpiła większa poprawa widzenia.
Większość osób wymaga comiesięcznych zastrzyków anty-VEGF przez pierwsze sześć miesięcy leczenia. Następnie zastrzyki są potrzebne rzadziej: zwykle trzy do czterech w ciągu drugiego półrocza leczenia, około cztery w drugim roku leczenia, dwa w trzecim roku, jedno w czwartym roku i żadne w piątym roku. Rozszerzone badania oczu mogą być potrzebne rzadziej, gdy choroba się ustabilizuje.
Avastin, Lucentis i Eylea różnią się ceną i częstotliwością wstrzyknięć, więc pacjenci mogą chcieć omówić te kwestie z lekarzem okulistą.
Ogniskowa/siatkowa chirurgia laserowa plamki żółtej. W ogniskowej / siatkowej chirurgii laserowej plamki wykonuje się od kilku do setek małych oparzeń laserem przeciekających naczyń krwionośnych w obszarach obrzęku w pobliżu środka plamki. Oparzenia laserowe w przypadku DME spowalniają wyciek płynu, zmniejszając obrzęk siatkówki. Procedura jest zwykle wykonywana podczas jednej sesji, ale niektóre osoby mogą potrzebować więcej niż jednego zabiegu. Laser ogniskowy/siatkowy jest czasami stosowany przed wstrzyknięciami anty-VEGF, czasami tego samego dnia lub kilka dni po wstrzyknięciu anty-VEGF, a czasami tylko wtedy, gdy po sześciu miesiącach terapii anty-VEGF nie następuje odpowiednia poprawa DME.
Kortykosteroidy Kortykosteroidy, wstrzykiwane lub wszczepiane do oka, mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami lub w chirurgii laserowej w leczeniu DME. Implant Ozurdex (deksametazon) jest przeznaczony do krótkotrwałego stosowania, podczas gdy implant Iluvien (acetonid fluocinolonu) jest trwalszy. Oba są biodegradowalne i uwalniają stałą dawkę kortykosteroidów w celu stłumienia DME. Stosowanie kortykosteroidów w oku zwiększa ryzyko zaćmy i jaskry. Pacjenci z DME, którzy stosują kortykosteroidy, powinni być monitorowani pod kątem zwiększonego ciśnienia w oku i jaskry.
Witrektomia to chirurgiczne usunięcie ciała szklistego ze środka oka. Procedura jest stosowana w leczeniu ciężkiego krwawienia do ciała szklistego i jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Porty (tymczasowe wodoszczelne otwory) są umieszczane w oku, aby umożliwić chirurgowi wkładanie i wyjmowanie instrumentów, takich jak małe światło lub mała próżnia zwana witrektorem. Klarowny roztwór soli jest delikatnie pompowany do oka przez jeden z portów w celu utrzymania ciśnienia w oku podczas operacji i zastąpienia usuniętego ciała szklistego. Te same instrumenty używane podczas witrektomii mogą być również używane do usuwania tkanki bliznowatej lub naprawy odklejonej siatkówki.
Witrektomia może być wykonywana w trybie ambulatoryjnym lub szpitalnym, zwykle wymagającym jednodniowego pobytu w szpitalu. Po zabiegu oko może być zakryte plastrem przez kilka dni lub tygodni, może być zaczerwienione i obolałe. Krople mogą być stosowane do oka w celu zmniejszenia stanu zapalnego i ryzyka infekcji. Jeśli oba oczy wymagają witrektomii, drugie oko będzie zwykle leczone po wyzdrowieniu pierwszego oka.
O zwyrodnieniu plamki żółtej
Co to jest zwyrodnienie plamki żółtej?
Zwyrodnienie plamki żółtej lub zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem (AMD) jest główną przyczyną utraty wzroku u Amerykanów w wieku 60 lat i starszych. Jest to choroba, która niszczy twoje ostre, centralne widzenie. Potrzebujesz centralnego widzenia, aby wyraźnie widzieć przedmioty i wykonywać zadania, takie jak czytanie i prowadzenie samochodu.
AMD wpływa na plamkę żółtą, część oka, która pozwala widzieć drobne szczegóły. Nie boli, ale powoduje obumieranie komórek w plamce żółtej. W niektórych przypadkach AMD postępuje tak wolno, że ludzie zauważają niewielkie zmiany w swoim widzeniu. W innych choroba postępuje szybciej i może prowadzić do utraty wzroku w obu oczach. Regularne kompleksowe badania oczu mogą wykryć zwyrodnienie plamki żółtej, zanim choroba spowoduje utratę wzroku. Leczenie może spowolnić utratę wzroku. Nie przywraca wzroku.
Ryzyko wystąpienia AMD wzrasta wraz z wiekiem. AMD występuje najczęściej u osób starszych, ale może wystąpić w wieku średnim. Generalnie jednak ryzyko wzrasta wraz z wiekiem.
Inne czynniki ryzyka obejmują:
- Palenie
- Otyłość
- Osoby rasy kaukaskiej są znacznie bardziej narażone na utratę wzroku z powodu AMD niż Afroamerykanie
- Historia rodzinna. Osoby z rodzinną historią AMD są bardziej narażone na zachorowanie
- Wydaje się, że kobiety są bardziej zagrożone niż mężczyźni
Twój styl życia może odgrywać rolę w zmniejszaniu ryzyka rozwoju AMD.
- Jedz zdrową dietę bogatą w zielone warzywa liściaste i ryby
- Nie pal
- Utrzymuj normalne ciśnienie krwi
- Uważaj na swoją wagę
- Ćwiczenie
AMD nie powoduje bólu.
AMD zamazuje ostre widzenie centralne potrzebne do prostych czynności, takich jak czytanie, szycie i prowadzenie samochodu. Wczesnym objawem wysiękowej postaci AMD jest to, że linie proste wydają się faliste. Najczęstszym objawem suchego AMD jest lekko niewyraźne widzenie. Możesz mieć trudności z rozpoznawaniem twarzy. Możesz potrzebować więcej światła do czytania i innych zadań. Suche AMD na ogół dotyczy obu oczu, ale widzenie w jednym oku może zostać utracone, podczas gdy drugie oko wydaje się nietknięte. W miarę pogarszania się suchej postaci AMD możesz zobaczyć niewyraźne miejsce na środku pola widzenia. Z biegiem czasu, gdy plamka żółta funkcjonuje coraz mniej, widzenie centralne w chorym oku może stopniowo zanikać.
W niektórych przypadkach AMD postępuje tak wolno, że ludzie zauważają niewielkie zmiany w swoim widzeniu. W innych choroba postępuje szybciej i może prowadzić do utraty wzroku w obu oczach. AMD to częsta choroba oczu u osób w wieku 50 lat i starszych. Jest główną przyczyną utraty wzroku u osób starszych. A utraconego wzroku nie można przywrócić. Dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie i leczenie. Umów się na wizytę do jednego z naszych doświadczonych specjalistów zwyrodnienia plamki żółtej.
Tak. Istnieją dwie formy zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem – sucha i wysiękowa.
Mokre AMD występuje, gdy nieprawidłowe naczynia krwionośne za siatkówką zaczynają rosnąć pod plamką. Te nowe naczynia krwionośne są zwykle bardzo delikatne i często przepuszczają krew i płyn. Krew i płyn podnoszą plamkę z jej normalnego miejsca w tylnej części oka.
Linie proste wydają się faliste
Wczesnym objawem wysiękowej postaci AMD jest to, że linie proste wydają się faliste. Jeśli zauważysz ten stan lub inne zmiany w widzeniu, natychmiast skontaktuj się ze swoim specjalistą. Potrzebujesz kompleksowego badania rozszerzonych oczu.
Mokre AMD jest cięższe
W przypadku mokrego AMD utrata widzenia centralnego może nastąpić szybko. Wysiękowa postać AMD jest uważana za zaawansowaną postać AMD i jest cięższa niż postać sucha.
Suche AMD pojawia się, gdy wrażliwe na światło komórki w plamce żółtej powoli się rozpadają, stopniowo zacierając widzenie centralne w chorym oku. W miarę pogarszania się suchej postaci AMD możesz zobaczyć niewyraźne miejsce na środku pola widzenia. Z biegiem czasu, gdy plamka żółta funkcjonuje coraz mniej, widzenie centralne w chorym oku może stopniowo zanikać.
Najczęstszym objawem suchego AMD jest lekko niewyraźne widzenie. Możesz mieć trudności z rozpoznawaniem twarzy. Możesz potrzebować więcej światła do czytania i innych zadań. Suche AMD na ogół dotyczy obu oczu, ale widzenie w jednym oku może zostać utracone, podczas gdy drugie oko wydaje się nietknięte.
Jednym z najczęstszych wczesnych objawów suchej postaci AMD są druzy. Druzy to żółte złogi pod siatkówką. Często występują u osób w wieku powyżej 60 lat. Twój okulista może wykryć druzy podczas kompleksowego badania rozszerzonych oczu.
Suche AMD ma trzy etapy - wczesne AMD, pośrednie AMD i zaawansowane suche AMD. Wszystkie z nich mogą wystąpić w jednym lub obu oczach.
Osoby z wczesnym suchym AMD mają albo kilka małych druzów, albo kilka średnich druzów. Na tym etapie nie ma żadnych objawów ani utraty wzroku.
Osoby z pośrednim suchym AMD mają albo wiele średnich druzów albo jeden lub więcej dużych druzów. Niektórzy ludzie widzą niewyraźny punkt w centrum swojego pola widzenia. Więcej światła może być potrzebne do czytania i innych zadań.
Oprócz druzów u osób z zaawansowanym suchym AMD dochodzi do rozpadu komórek światłoczułych i tkanki podporowej w plamce żółtej. To załamanie może spowodować niewyraźne miejsce w centrum twojego pola widzenia.
Z biegiem czasu niewyraźne miejsce może stać się większe i ciemniejsze, zajmując więcej centralnego pola widzenia. Możesz mieć trudności z czytaniem lub rozpoznawaniem twarzy, dopóki nie znajdą się bardzo blisko Ciebie.
Nie. Wysiękowa postać AMD jest uważana za zaawansowaną postać AMD.
Tak. Zarówno postać mokra, jak i zaawansowana postać sucha są uważane za zaawansowane AMD. Utrata wzroku występuje w obu postaciach. W większości przypadków tylko zaawansowane AMD może powodować utratę wzroku.
Tak. Wszyscy ludzie, którzy mają postać mokrą, najpierw mieli postać suchą. Sucha postać może się rozwijać i powodować utratę wzroku bez przekształcania się w mokrą postać. Postać sucha może również nagle zmienić się w postać wysiękową, nawet we wczesnym stadium AMD. Nie ma sposobu, aby stwierdzić, czy i kiedy sucha forma zmieni się w mokrą.
Suche AMD na ogół dotyczy obu oczu, ale widzenie w jednym oku może zostać utracone, podczas gdy drugie oko wydaje się nietknięte. Jeśli masz utratę wzroku spowodowaną suchym AMD tylko w jednym oku, możesz nie zauważyć żadnych zmian w ogólnym widzeniu. Gdy drugie oko widzi wyraźnie, nadal możesz prowadzić samochód, czytać i dostrzegać drobne szczegóły. Możesz zauważyć zmiany w swoim widzeniu tylko wtedy, gdy AMD dotyczy obu oczu. Jeśli masz niewyraźne widzenie, skonsultuj się z okulistą w celu przeprowadzenia kompleksowego badania rozszerzonych oczu.
Druzy to żółte złogi pod siatkówką. Często występują u osób w wieku powyżej 50 lat. Twój okulista może wykryć druzy podczas kompleksowego badania rozszerzonych oczu.
Same druzy zwykle nie powodują utraty wzroku. W rzeczywistości naukowcy nie są pewni związku między druzami a AMD. Wiedzą, że zwiększenie rozmiaru lub liczby druz zwiększa ryzyko rozwoju zaawansowanej suchej lub wysiękowej postaci AMD. Zmiany te mogą spowodować poważną utratę wzroku.
Powinieneś mieć kompleksowe badanie rozszerzonych oczu przynajmniej raz w roku. Twój okulista może monitorować twój stan i sprawdzać inne choroby oczu. Możesz również zostać poproszony o suplementację AREDS.
Podczas badania wzroku możesz zostać poproszony o spojrzenie na siatkę Amslera. Zasłonisz jedno oko i wpatrujesz się w czarną kropkę na środku siatki. Wpatrując się w kropkę, możesz zauważyć, że proste linie we wzorze wydają się faliste. Możesz zauważyć, że brakuje niektórych linii. Mogą to być objawy AMD.
Ponieważ suche AMD może w każdej chwili zmienić się w mokre AMD, powinieneś otrzymać siatkę Amslera od swojego okulisty. Następnie możesz codziennie korzystać z siatki, aby ocenić swój wzrok pod kątem oznak wysiękowej postaci AMD.
Jeśli straciłeś wzrok z powodu AMD, zapytaj swojego okulistę o usługi i urządzenia dla osób słabowidzących, które mogą pomóc Ci w pełni wykorzystać pozostałe widzenie.
Poproś o skierowanie do specjalisty słabowidzącego. Wiele organizacji i agencji społecznych oferuje informacje na temat poradnictwa dla słabowidzących, szkoleń i innych specjalnych usług dla osób z wadami wzroku.
Nie bój się używać oczu do czytania, oglądania telewizji i innych rutynowych czynności. Normalne korzystanie z oczu nie spowoduje dalszych uszkodzeń wzroku.
AMD jest wykrywane podczas kompleksowego badania wzroku, które obejmuje wiele testów. Testy na AMD obejmują:
- Test ostrości wzroku to test wykresu oka, który mierzy, jak dobrze widzisz z różnych odległości.
- W rozszerzonym badaniu oczu, krople są umieszczane w twoich oczach, aby rozszerzyć lub rozszerzyć źrenice. Następnie Twój okulista użyje specjalnej soczewki powiększającej, aby zbadać siatkówkę i nerw wzrokowy pod kątem oznak AMD i innych problemów z oczami. Po badaniu widzenie z bliska może pozostać niewyraźne przez kilka godzin.
- Z tonometrią, przyrząd mierzy ciśnienie wewnątrz oka. W tym teście do oka można nałożyć drętwe krople.
Twój okulista może również wykonać inne testy, aby dowiedzieć się więcej o strukturze i zdrowiu twojego oka.
Siatka Amslera: Podczas badania wzroku możesz zostać poproszony o spojrzenie na siatkę Amslera, pokazaną tutaj. Zasłonisz jedno oko i wpatrujesz się w czarną kropkę na środku siatki.
Wpatrując się w kropkę, możesz zauważyć, że proste linie we wzorze wydają się faliste. Możesz zauważyć, że brakuje niektórych linii. Mogą to być objawy AMD.
Ponieważ suche AMD może w każdej chwili zmienić się w mokre AMD, powinieneś otrzymać siatkę Amslera od swojego okulisty. Następnie możesz codziennie korzystać z siatki, aby ocenić swój wzrok pod kątem oznak wysiękowej postaci AMD.
Badanie angiogramu fluoresceinowego: Jeśli Twój okulista uważa, że potrzebujesz leczenia wysiękowej postaci AMD, może zalecić wykonanie angiografii fluoresceinowej. W tym teście specjalny barwnik jest wstrzykiwany w twoje ramię. Zdjęcia są wykonywane, gdy barwnik przechodzi przez naczynia krwionośne oka. Test pozwala okulistycznemu zidentyfikować wszelkie nieszczelne naczynia krwionośne i zalecić leczenie.
PAŹDZIERNIK: Procedura pomiaru grubości siatkówki.
Wczesne leczenie pośredniego AMD może opóźnić i prawdopodobnie zapobiec wystąpieniu zaawansowanych stadiów AMD. Podczas leczenia wysiękowej postaci AMD lekarz zaleci leczenie lekami w postaci iniekcji, chirurgię laserową lub terapię fotodynamiczną w zależności od lokalizacji i rozległości nieprawidłowych naczyń krwionośnych. W rzadkich przypadkach można zastosować operację przemieszczenia krwotoku podplamkowego.
Pewnego razu Suche AMD osiągnie zaawansowane stadium, żadna forma leczenia nie jest w stanie zapobiec utracie wzroku. Jednak leczenie może opóźnić i być może zapobiec postępowi pośredniego AMD do zaawansowanego stadium. Badanie chorób oczu związanych z wiekiem przeprowadzone przez National Eye Institute wykazało, że przyjmowanie pewnych witamin i minerałów może zmniejszyć ryzyko rozwoju zaawansowanej postaci AMD.
Mokre AMD można leczyć za pomocą chirurgii laserowej, terapii fotodynamicznej i zastrzyków do oka. Żadna z tych metod leczenia nie jest lekarstwem na wysiękową postać AMD. Choroba i utrata wzroku mogą postępować pomimo leczenia.
Operacja laserowa: Chirurgia laserowa wykorzystuje laser do niszczenia delikatnych, nieszczelnych naczyń krwionośnych. Tylko niewielki procent osób z wysiękową postacią AMD może być leczony chirurgią laserową. Chirurgia laserowa wykonywana jest w gabinecie lekarskim lub klinice okulistycznej. Ryzyko powstania nowych naczyń krwionośnych po zabiegu laserowym jest wysokie. Może być konieczne powtórzenie zabiegów. W niektórych przypadkach utrata wzroku może postępować pomimo powtarzanych zabiegów.
Terapia fotodynamiczna: Podczas terapii fotodynamicznej w ramię wstrzykuje się lek o nazwie werteporfina. Wędruje po całym ciele, w tym przez nowe naczynia krwionośne w oku. Lek ma tendencję do przyklejania się do powierzchni nowych naczyń krwionośnych.
Następnie lekarz świeci światłem w twoim oku przez około 90 sekund. Światło aktywuje lek. Aktywowany lek niszczy nowe naczynia krwionośne i prowadzi do spowolnienia tempa pogarszania się wzroku.
W przeciwieństwie do chirurgii laserowej werteporfina nie niszczy otaczających zdrowych tkanek. Ponieważ lek jest aktywowany przez światło, należy unikać wystawiania skóry lub oczu na bezpośrednie działanie promieni słonecznych lub jasnego światła w pomieszczeniu przez pięć dni po zabiegu. Terapia fotodynamiczna jest stosunkowo bezbolesna. Trwa około 20 minut i można go wykonać w gabinecie lekarskim.
Terapia fotodynamiczna spowalnia tempo utraty wzroku. Nie zatrzymuje utraty wzroku ani nie przywraca wzroku w oczach już uszkodzonych przez zaawansowaną AMD. Wyniki leczenia często są tymczasowe. Może być konieczne ponowne leczenie.
Leczenie farmakologiczne wysiękowego AMD: Wysiękową postać AMD można teraz leczyć nowymi lekami wstrzykiwanymi do oka (terapia anty-VEGF). Nienormalnie wysokie poziomy określonego czynnika wzrostu występują w oczach z wysiękową postacią AMD i sprzyjają wzrostowi nieprawidłowych nowych naczyń krwionośnych. To leczenie farmakologiczne blokuje działanie czynnika wzrostu.
Będziesz potrzebować wielu wstrzyknięć, które mogą być podawane tak często, jak co miesiąc. Oko jest znieczulane przed każdym wstrzyknięciem. Po wstrzyknięciu pozostaniesz przez jakiś czas w gabinecie lekarskim, a twoje oko będzie monitorowane. To leczenie farmakologiczne może pomóc spowolnić utratę wzroku spowodowaną AMD, aw niektórych przypadkach poprawić wzrok.
Preparat AREDS to połączenie przeciwutleniaczy i cynku, którego nazwa pochodzi od badania przeprowadzonego przez National Eye Institute pod nazwą AREDS (ang. Age-Related Eye Disease Study). Badanie to wykazało, że przyjmowanie określonej formulacji przeciwutleniaczy i cynku w wysokich dawkach znacznie zmniejszyło ryzyko zaawansowanej AMD i związanej z nią utraty wzroku. Spowolnienie postępu AMD od stadium pośredniego do zaawansowanego uratuje wzrok wielu ludzi.
Dzienne ilości stosowane przez naukowców to 500 miligramów witaminy C, 400 jednostek międzynarodowych witaminy E, 15 miligramów beta-karotenu, 80 miligramów cynku w postaci tlenku cynku i 2 miligramy miedzi w postaci tlenku miedzi. Do preparatu AREDS zawierającego cynk dodano miedź, aby zapobiec anemii z niedoboru miedzi, schorzeniu związanemu z wysokim poziomem spożycia cynku.
Osoby, u których występuje duże ryzyko rozwoju zaawansowanej postaci AMD, powinny rozważyć przyjmowanie preparatu. Istnieje duże ryzyko rozwoju zaawansowanej postaci AMD, jeśli w jednym lub obu oczach występuje pośrednia postać AMD LUB zaawansowana postać AMD, sucha lub mokra, w jednym oku, ale nie w drugim.
Twój okulista może powiedzieć ci, czy masz AMD, jego stadium i ryzyko rozwoju zaawansowanej postaci. Preparat AREDS nie jest lekiem na AMD. Nie przywróci wzroku już utraconego z powodu choroby. Może jednak opóźnić wystąpienie zaawansowanego AMD. Może pomóc ludziom, którzy są narażeni na wysokie ryzyko rozwoju zaawansowanej AMD, zachować wzrok.
Nie ma powodu, aby osoby, u których zdiagnozowano wczesne stadium AMD, przyjmowały preparat AREDS. Badanie nie wykazało, że preparat pomógł osobom z wczesnym stadium AMD.
Jeśli masz wczesne stadium AMD, kompleksowe badanie rozszerzonych oczu co roku może pomóc określić, czy choroba postępuje. Jeśli wczesne stadium AMD przejdzie do stadium pośredniego, przedyskutuj przyjmowanie preparatu z lekarzem.
National Eye Institute prowadzi i wspiera szereg badań, aby dowiedzieć się więcej o AMD. Na przykład naukowcami są:
- badanie możliwości przeszczepiania zdrowych komórek do chorej siatkówki
- ocena rodzin z historią AMD w celu zrozumienia czynników genetycznych i dziedzicznych, które mogą powodować tę chorobę
- przyglądając się pewnym przeciwzapalnym metodom leczenia wysiękowej postaci AMD
Badania te powinny zapewnić lepsze sposoby wykrywania, leczenia i zapobiegania utracie wzroku u osób z AMD.
O odwarstwieniu siatkówki
Co to jest odwarstwienie siatkówki?
Odwarstwienie siatkówki to problem z oczami, który występuje, gdy siatkówka (światłoczuła warstwa tkanki w tylnej części oka) jest odciągana od swojej normalnej pozycji z tyłu oka.
Jeśli tylko niewielka część siatkówki oddzieliła się, możesz nie mieć żadnych objawów. Ale jeśli więcej siatkówki zostanie odklejone, możesz nie widzieć tak wyraźnie jak normalnie i możesz zauważyć inne nagłe objawy, w tym:
- Wiele nowych szarych lub czarnych plamek unoszących się w polu widzenia (męty)
- Błyski światła w jednym oku lub obu oczach
- Ciemny cień lub „zasłona” po bokach lub na środku pola widzenia
Ważne: odwarstwienie siatkówki może być nagłym przypadkiem medycznym.
Jeśli masz objawy odwarstwienia siatkówki, ważne jest, aby natychmiast udać się do okulisty lub na pogotowie.
Objawy odwarstwienia siatkówki często pojawiają się szybko. Jeśli odwarstwienie siatkówki nie zostanie natychmiast wyleczone, większa część siatkówki może się odłączyć, co zwiększa ryzyko trwałej utraty wzroku lub ślepoty.
Każdy może mieć odwarstwienie siatkówki, ale niektórzy ludzie są bardziej narażeni na ryzyko. Ryzyko jest większe, jeśli:
- Ty lub członek rodziny miałeś wcześniej odwarstwienie siatkówki
- Doznałeś poważnego urazu oka
- Miałeś operację oka, taką jak operacja leczenia zaćmy
Niektóre inne problemy z oczami mogą również zwiększać ryzyko, w tym:
- Retinopatia cukrzycowa (stan u osób z cukrzycą, który wpływa na naczynia krwionośne w siatkówce)
- Skrajna krótkowzroczność (krótkowzroczność), zwłaszcza krótkowzroczność zwyrodnieniowa
- Tylne odwarstwienie ciała szklistego (gdy żelowaty płyn w środku oka odsuwa się od siatkówki)
- Niektóre inne choroby oczu, w tym zwyrodnienie siatkówki lub zwyrodnienie siatki
Jeśli obawiasz się ryzyka odwarstwienia siatkówki, porozmawiaj ze swoim okulistą.
Istnieje wiele przyczyn odwarstwienia siatkówki, ale najczęstszymi przyczynami są starzenie się lub uraz oka.
Istnieją 3 rodzaje odwarstwienia siatkówki: rematogenne, trakcyjne i wysiękowe. Każdy typ występuje z powodu innego problemu, który powoduje, że siatkówka oddala się od tylnej części oka.
Nie ma sposobu, aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki — ale możesz zmniejszyć ryzyko, nosząc okulary ochronne lub inny sprzęt ochronny podczas wykonywania ryzykownych czynności, takich jak uprawianie sportu.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy odwarstwienia siatkówki, należy natychmiast udać się do okulisty lub na pogotowie. Wczesne leczenie może pomóc w zapobieganiu trwałej utracie wzroku.
Ważne jest również regularne przeprowadzanie kompleksowych rozszerzonych badań oczu. Rozszerzone badanie oczu może pomóc lekarzowi okulistycznemu wcześnie znaleźć małą łzę lub odwarstwienie siatkówki, zanim zacznie to wpływać na wzrok.
Jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy ostrzegawcze odwarstwienia siatkówki, twój okulista może sprawdzić twoje oczy za pomocą rozszerzonego badania oczu. Badanie jest proste i bezbolesne — lekarz przepisze krople do oczu w celu rozszerzenia (rozszerzenia) źrenicy, a następnie obejrzy siatkówkę z tyłu oka.
Jeśli twój okulista nadal potrzebuje więcej informacji po badaniu rozszerzonego oka, możesz wykonać badanie ultrasonograficzne lub optyczną tomografię koherentną (OCT) oka. Oba te testy są bezbolesne i mogą pomóc lekarzowi okulistycznemu zobaczyć dokładną pozycję siatkówki.
W zależności od tego, jak duża część siatkówki jest odklejona i jaki rodzaj odwarstwienia siatkówki masz, lekarz okulista może zalecić operację laserową, leczenie zamrożeniem lub inne rodzaje operacji, aby naprawić wszelkie łzy lub pęknięcia w siatkówce i ponownie przymocować siatkówkę do tyłu twojego oka. Czasami twój okulista użyje więcej niż jednego z tych zabiegów w tym samym czasie.
Zamrażanie (kriopeksja) lub chirurgia laserowa – Jeśli masz małą dziurę lub rozdarcie w siatkówce, lekarz może użyć sondy zamrażającej lub lasera medycznego, aby uszczelnić wszelkie łzy lub pęknięcia w siatkówce. Zazwyczaj można uzyskać te zabiegi w gabinecie okulistycznym.
Operacja - Jeśli większa część siatkówki zostanie oddzielona od tylnej części oka, może być konieczna operacja, aby przywrócić siatkówkę na miejsce. Prawdopodobnie wykonasz te operacje w szpitalu.
Leczenie odwarstwienia siatkówki działa dobrze, zwłaszcza jeśli odwarstwienie zostanie wykryte wcześnie. W niektórych przypadkach możesz potrzebować drugiego leczenia lub operacji, jeśli siatkówka ponownie się odklei — ale leczenie jest ostatecznie skuteczne u około 9 na 10 osób.
Czy mój plan ubezpieczeniowy
zakryć moją pielęgnację oczu?
Dowiedz się, jakie ubezpieczenia akceptujemy i co obejmuje ubezpieczenie.
Dowiedz się więcej o naszych specjalistach od siatkówki oka
Informacje dla lekarzy, w tym informacje o edukacji, szkoleniach, lokalizacji praktyk i nie tylko.
Umówić się
Umów się na spotkanie z jednym z naszych specjalistów.